in de Kapel

Gast

Pippa komt de kapel in en knielt bij het altaar.
Onder de indruk van de serene rust en gevoel van veiligheid voelt zij een ontspanning die ze al weken niet heeft gevoeld. Ze gaat op de voorste bank zitten en vouwt haar handen en bidt.....

Haar gebed geeft haar rust, ze weet dat ze gehoord wordt. Opeens herinnert ze zich de woorden die altijd veel voor haar hebben betekent, woorden die ze bijna kwijt was.
Zachtjes spreekt ze de woorden uit

Wie wil, echt wil,
kan wonderen verrichten.
Kan doen wat werkelijk
niemand had verwacht.
Kan bloemen laten bloeien
in een dorre wereld.
Kan ervoor zorgen dat een mens
ondanks zijn tranen lacht.

Wie wil, echt wil,
kan pesterijen stoppen.
Kan vrede stichten
middenin de haat.
Kan bruggen bouwen,
stormen overleven.
Kan mensen laten zien
dat liefde nog bestaat.

Wie wil, echt wil,
kan zelfs ook accepteren
dat wat hij zelf wil
lang niet altijd gaat.
Dat zoveel mensen
andere dingen willen.
En dat Gods wil
boven ons willen staat.
(Greet Brokerhof)

Pippa voelt zachtjes haar kracht weer terugkomen, krijgt een glimlach als ze opstaat. Dankbaar voor de kapel, knielt ze nogmaals bij het altaar en buigt ze haar hoofd.

Dank u

Ze staat op en verlaat de kapel, zingend zoekt ze haar weg terug naar Haarlem.

Abt Aantal berichten : 131 Registratiedatum : 29-05-09

Bolsius liep voorzichtig de kapel binnen

Er kwamen ineens heel veel gedachte op van zijn grote voorbeeld Sjnoel

Bolsius ging zitten en dacht :

Dit klooster ter ere van Sjnoel, een man die altijd actief was, rust kon hij niet, en nu dit mooi klooster. Maar wat straalde dit klooster uit : RUST. Bolsius kon dat niet begrijpen

Eigenlijk had hij maar een wens : Moge dit klooster het leven van Sjnoel voortzetten

Nadat bolsius een gebed had uitgesproken verliet hij de kapel weer.

Aantal berichten : 2 Registratiedatum : 15-11-09

Myst kijkt bij het binnenlopen eens om zich heen, en geniet van het warme gevoel wat haar overspoeld hier. Ze weet dat ze nu Jah's huis inloopt, en het voelt alsof hij haar met een warm dekentje verwelkomt.
Ze loopt naar het altaar, slaat een kruisje en knielt. Even peinste ze in gedachten en stond op om op het voorste bankje te gaan zitten. Ze legt haar handen op haar schoot, sluit haar ogen en begint.

Verenigt, doch los.
Vertrouwend met achterdocht.
Gevoelens, niet te leiden.

Een vlammetje liefde, dovend door een sneeuwvlok van woede.
Een nieuw vlammetje, doch niet voor jou.

Vertrouwen gebroken, losgemaakt, vrij.
In de armen van Jah zal ik wederkeren.
Met jou is alles voorbij......

Ze wist niet precies waar deze woorden vandaan kwamen. Maar het voelde goed om ze uit te spreken. Het leek of een andere macht haar hiertoe had geleid. Ze stond rustig op, sloeg nog een kruisje en liep weer naar buiten.